Songen frå fengselsmørket

Her,

i mørkestova

 

under Rozenkrantztårnet

på Bergenhus,

 

 

sat altså 

Rasmus Engelbrektsson Myklebust,

oftast berre kalla 

Store-Rasmus,

gjennom dei to kaldaste vintrane i manns minne,

mellom 1656 og 1658,

 

 

og venta på dommen sin,

som etter alle solemerke skulle bli dødsstraff.

Han var ikkje den fyrste

sunnmøringen

som hadde hamna her

for oppstand og rebellion mot styresmaktene.

Jo Jamt,

den svenskætta villmannen frå Valldalen,

hadde også vore lenka fast til murane her nede

vel femti år tidlegare.

 

 

Og rettarstaden 

var godt synleg frå festningsmurane.

 

Jo Jamt 

gjekk det skikkeleg ille med.

Truleg 

var det storpolitiske hendingar

som berga hovudet til Store-Rasmus
(i denne omgang).

Den meir enn forsmedelege

fredsavtalen i Roskilde,

underteikna på ettervinteren i 1658,

og som gav heile Trondhjems len,

inklusive Romsdal,

til svenskane,

gjorde at lensherren i Bergenhus,

seinare kanslar og Kongens hand,

Ove Bjelke, 

som residerte i desse flotte bygningane,

 

og som kanskje også besøkte 

den sunnmørske rebellen 

nede i fengselscella hans,

 

 

trengde all den sympati han kunne få på Sunnmøre

no når soldatar skulle vervast 

for å vinne desse områda tilbake

frå Sverige.

For korleis kunne fiskarbøndene

sende sønene sine

i danskekongen si teneste

om talsmannen deira,

Store-Rasmus,

sat i grinda i Bergen?

Kanskje var det dette

som overtydde Ove Bjelke,

barnebarnet til fru Inger til Austrått,

om at denne Rasmus Rebellen

skulle få sjå dagslyset igjen?

 

Men kva tankar gjorde
Store-Rasmus seg
medan han sat saman med dei andre 
fengselsfuglane nede i denne mørke hola,
og venta - og venta - og ikkje visste
nokonting
om kva som skulle skje?



Kanskje song dei visa om Jo Jamt
for han?

Høyr 
Odd Goksøyr sin
BALLADEN OM JO JAMT 
her

https://soundcloud.com/oddgok/balladen-om-jo-jamt#t=0:00