mandag 31. desember 2012

GODT ÅR!

Då vil eg ynskje slekt og vener
eit retteleg
 
GODT ÅR!
 
 
 
HAPPY NEW YEAR!
 
 
Glückliches neues Jahr!
 
 
BUON ANNO!
  


 GELUKKIG NIEUWJAAR!

 
FELIX NOVUS ANNUS!

 EG TAKKAR
FOR DET GAMLE
 
 

OG GLER MEG TIL
 

DET NYE 

søndag 23. desember 2012

Lissjejulafta skitnesøndag

I dag har vi gjort
alt som vi eigentleg ikkje bør gjere
(men som vi får lov til likevel)
på ein søndag,

 
så då står det berre att
å ynskje alle
i dette ofseleg velsigna landet
ei retteleg god jul!

lørdag 22. desember 2012

Nestenjul i Peparkakeskogen


Tradisjonen tru
henta vi juletreet
frå sjølvplanta skog.
 
 
Og som alltid
smakte det fortreffeleg
med varm kakao.
 

Ni minus
viste gradestokken
i dag tidleg.
 
 
Men sola skein
på alt som røyvde seg
i skogen.
 
 
Som nissar


og snøbær.

 
Noko må vere
i kjømda.

søndag 9. desember 2012

Bikkjekald skeisemoro

Det er vel berre å innrømme det
med ein gong.
Trass i alle fordelar
med å bu på nordsida av eidet,
er isen på Grimstadvatnet det einaste
som ulsteinvikarane verkeleg misunner oss.
 
 
Sjølvsagt har dei vanskeleg
for å vedkjenne dette.
Kor mange gongar har eg ikkje høyrt om
"fantastiske forhold"
mellom pøytene oppe i Hofsetmarka
eller på tjønnene ute i Kjerringnesmyrane.
Men kvifor tek dei då alltid vegen
hit til oss.
Hjarteleg velkomne skal dei uansett vere!
På Hareid er det godt å leve!
 
 
Grimstad er altså ikkje berre kjend for
songkulturen sin.
Dei fleste tenorar og bassar
(og sikkert også ein og annan alt og sopran)
som har vakse opp langs vatnet
er skikkelege holsarar
på skeiser.
Vis meg den grenda i Noreg
der så mange med persar under 43 eller 44 sekund på 500 meter
kan synge fedrelandssalmane utanboks
og samtlege vers av julesongane med attlatne auge.
Ingen på Hareidlandet har betre skeiseteknikk
enn dei syngande
seksti- og syttiåringane frå Holstad, Grimstad og Bjåstad.
Men i går såg eg ingen av desse.
  
 
Berre eit par karar
med gråstenk i skjegget
runda Verparen
og sigla forbi meg i skyminga
sørover
frå krummaboltane og ballangrudane sitt heimland
mot Ulstein kommune.
Og hadde eg øyrene med meg
sa dei me og ikkje oss.



fredag 30. november 2012

Blåjubelsvingen

1-1.
5-3 e.e.o. og straffer.

Men det er eigentleg ikkje muleg
å gje noko skikkeleg referat av denne kampen.

For kva anna kan eg seie
 enn at det var skikkeleg stort.

Orda blir fattige.
Flosklane tome.
 
 
 Heia Hødd-ropa
tok meg i alle fall heilt tilbake
til barndomen og dei store kampane
på Høddvoll
der vi borna sat saman med mor vår 
på tribuna
medan far dirigerte trafikken.
 
 
 Det einaste som mangla på Ullevaal
var paraplyane
og dei fulle mennene
(ikkje så mange, kanskje, men dei fanst)
som reiste seg opp og skjelte ut dommaren
når det ikkje gjekk vegen
for Hasund-brørne
og resten av gråsteinlaget.
 

Eg kan ikkje hugse
4-2-kampen mot Lyn i august 1966,
der Kjetil Hasund skora tre mål
på landslagskeeper Svein Bjørn Olsen,
men eg VAR der
då denne klubben kanskje for aller fyrste gong
fekk vise at han rett nok var liten,
men også temmeleg stor.

Truleg har alle
skot, tunnelar, taklingar, urettvise dommaravgjerder
og ikkje minst taktfaste rop
frå alle desse kampane mellom 1965 og 1972
glidd over i kvarandre og blitt til
EIN KAMP
inne i hovudet på meg.

Uansett vil DENNE kampen
skape ein heilt ny resonansbotn
for det som vil skje framover.
Derfor var slagordet
STOLT FORTID - STØRRE FRAMTID,
som vart hengande over Blåsarane
og dei mange tusen sunnmørssupportarane
ganske treffande,

 
ikkje minst då kampen,
noko overraskande,
etter Tromsø si sure utvikling
i det åttiåttande minuttet av ordinær tid, 
likevel gjekk til straffesparkkonkurranse.


For vi veit no alle kva som skjedde
då Hødd-spelarane kunne springe
og ta i mot jubelen frå den blå svingen
etter Andreas Rekdal si flotte straffe 
(hard, høg og litt til venstre for keeper)
medan Trømsø mottok sølvet.
 
 
Jau, den andre svingen tømdest.
Og det rimeleg fort.
 
 
For det er hardt å tape
når ein SKAL vinne.
 



Men for oss som stod att,
vart dagen og kvelden lukkeleg, stolt
og alt ein kunne ynskje seg.
 
Eg skal aldri gløyme snøfnugga
som dansa i lyskasterane
mellom ekstraomgangane og dei avgjerande straffene.



Og aldri skal eg gløyme
det tause toget av bilar over Strynefjellet
og dei raude baklyktene
som bukta seg innover dei kvite viddene
medan Bruce Springsteen song
My Hometown.



tirsdag 27. november 2012

Eit lite eventyr

Vi veit no alle korleis det slutta.
 
Snipp. Snapp. Snute.
Så var Tromsø ute.
 
Og Oskeladden.
Ja, han vann.
Alt, eigentleg.
 
Men korleis byrja det.
 

 
For oss
starta eventyret fredag føremiddag.
Eg for min del
sprang frå klasseromet
rett etter at Napoleon hadde tapt slaget ved Waterloo
og heiv meg i bilen for å hente borna
heime på Gjerda 
medan vår gode nabo
 tannlegen
gjorde  
seg ferdig
med ei rotfylling
akkurat i tide til å rekke ferja
til Sulesund.
 
Så vart det nokre raster
frå Trollveggen
via Dombås og Tretten



til Kløfta
og Sørumsand
før vi hamna på eit hotell
like ved den gamle flystripa på Fornebu
og kunne slappe litt av til
 laurdagen
då vi kledde oss i blått




og menga oss med tusenvis
av både ukjende 
 


 og kjende

 
sunnmøringar på Youngstorget
 
 
og skotske skjerfseljarar på Karl Johan.
Så kom endeleg
 
 

  
søndagen
med jubel og ballongar

 
og
Ja, vi elsker
sunge av ein altfor høgrøysta baryton
frå den nye operaen.
 
 
Vi håpte på eit heiderleg resultat
1-3, 2-4 eller noko
men ikkje visste vi
ordet av det
 
 
før fløyta gjekk
og kampen var i gang.
  


onsdag 21. november 2012

Heia Kåre

Helga nærmar seg med høg fart.
Folk på Hareidlandet pakkar koffertane.
Nokre leitar fram flybillettane.
Andre fyller bensin på tanken og sjekkar lufttrykket i dekka.
Alt skal vere klart til reisa nedetter dalane
mot cupfinalen
mellom Tromsø og Hødd.
 

Dei siste vekene har interessa rundt kampen eksplodert.
Folk har nesten gått over lik
for å skaffe seg billettar.

Nokre har kjøpt seg fri
frå jobben og bestilt seg reise og hotell
for dei pengane som eigentleg skulle gå til julegåver,
andre har lovd borna sine ein katt eller ein undulat
(same kor allergiske dei er)
berre dei får reise denne helga til Oslo.

Åleine.

Alt flyt på Ytre Søre.
Reglar for takt og tone.
Skikk og bruk.

Vener som du tidlegare såg opp til
har allereie køyrt sørover
og late borna gå på sjølvstyr heime.

Men i skrivande stund,
berre tre kveldar og fire netter før den store kampen,
går tankane våre likevel mest til Kåre,
som gav bort sin einaste billett til kompisen,
slik at han kunne få ta med sonen sin til Ullevål stadion.



Sjølvsagt hadde Kåre ynskt
å sjå cupfinalen.
Svært gjerne.
Han har trass alt heia på Hødd i nesten femti år.
Men han visste ikkje at kona hans
hadde bestilt tur til Syden.

Der finst store ting i livet.
Og der finst små.
Apostelen Paulus
hadde sjølvsagt heilt rett 
då han skreiv om desse
 i sitt aller fyrste brev til kyrkjelyden i den greske byen Korint:

"Og størst av dei er kjærleiken"

Så no blir det syttiårsdag
saman med kjerring og seks svigerinner
for han Kåre.
Feiringa skal gå føre seg
 på ein stad i Spania
som byrjar på T og sluttar på -vieja.

Så vi håper verkeleg at du finn ein pub
som sender kampen, Kåre.

Tenk ikkje på at
ein Tromsø-siger berre gir 1,30 i odds.

Spør
dei som står bak disken om
Final de la Copa
de Noruega
og sjå kva som skjer.

Eller du kan prøve
den norske sjømannskyrkja.
Der får du sikkert vaflar.

Men pass deg for dei spanske senoritaene.
Dei kan brenne av
når du minst ventar det.

Heia Hødd!
 
  


søndag 11. november 2012

Den beste gåva som far kunne få

11. november 2012 vart litt av ein dag.
 
  
Ikkje berre har det vore
Remembrance Day
 
 
og 94 år sidan Den fyrste verdskrigen tok slutt.
Det har også vore farsdag.
 
I norsktimane
for svært mange år sidan
laga vi kort til denne dagen.
 
På Hareid skule vart
Anders hovden sitt dikt
Handi hans far min
skrive
med den aller vakraste løkkeskrift
og sidan dekorert med bordar
og teikningar.
 
 
Dei fleste av kompisane mine
teikna båtar,
sidan fedrene deira
sigla ute på eitt av dei store verdshava
som styrmenn eller maskinistar
og var heimafrå atten månader om gongen.
Andre rita opp traktorar
og løer med sauer utanfor.
 
Handi hans far min var sliti og hard
og skrukkut som gamalt horn,
ho fekk si bragd på den magre gard
i træling for kona og born.
 
Slik stod det.
Eg for min del prøvde å forme ein pistol
og ei skrivemaskin
(av typen Underwood)
som illustrasjon til diktet av Anders Hovden,
for det var trass alt med desse reiskapane
far min skaffa mat til heimen vår,
forestilte eg meg.
 
Men uansett kva far vår jobba med
så utgjorde arbeidet hans
sjølve grunnmuren i tilveret vårt.
 
Som alle veit er det ikkje slik i dag.
Materielt sett har dei fleste born 
det meir enn godt nok.
Og foreldra har det ikkje så verst dei heller
og treng eigentleg ikkje om å gjere så mykje.
Det går bra likevel.
Nei, ingen suter.
Så det er nok lenge sidan
Handi hans far min
låg på frukostbordet saman med ein tvistpose
ein fardagsmorgon.
 
Tidene endrar seg.
Vi nordbuar fokuserer på andre ting enn overleving.
Og godt er vel det.
Eller.
 
Eg for min del feira dagen med ein lang joggetur.
 Etter å ha sett Hødd rundspele Bodø Glimt på TV-en
og skape fire-fem megasjansar i fyrste omgang,
tok eg sjansen og stakk ut.
Sonen min fekk streng beskjed
om å sende meg oppdateringar på mobilen.
 
Det gjekk lett.
Før eg visste ordet av det var eg framme i Kaldholen.
Og framleis ingen pip.
Eit godt teikn.
Eg passerte Kråkholen i fint driv.
Og sidan Merrasetra.
Ein ørn fylgde meg med våkent blikk
ned Røysetbakkane,
men misste interessa då eg byrja oppstigninga mot Ulset.
 
Så ved Holesanden kom pipa.
"Plutseleg to kjappe for Glimt.
Skorar Tromsdalen eitt til vert det nedrykk".
 
Brått var all luft ute av meg.
Vegen opp mot Snipsøyr skule har aldri vore så tung.
 
 
Medan eg venta på oppdateringa frå Adeccoligaen,
tok eg eit nervøst bilete
av Snipsøyrdalen.
 
 
Ein forlaten stad.
Ingen menneske og ingen bilar.
Berre på Nesset såg eg lys i eit hus.
 
Er Hødd nede, tenkte eg.
 
Eller er det berre Bigsetmessa som har soge dalen tom.
 
Så endeleg kom siste pip.
 
"Det gjekk akkurat! Alta vann 3-2. Hødd eitt mål frå nedrykk."
 
Vegen heim gjekk som ein draum.
Eg hadde vinden i ryggen
og rakk akkurat å sjå Dzeko
avgjere for Manchester City mot Tottenham.
Etter ein god middag
vart det Chelsea-Liverpool,
berre avbrote av innspurten i den norske tippeligaen.
 
Kven går opp og kven går ned.
 
Ja, visst er det andre suter
enn i Anders Hovden sine dagar.
 


mandag 5. november 2012

KULTURKVELD

 
For den som måtte vere interessert, så er det altså
 
 
KULTURKVELD
 
I HAREID KYRKJE
 
ONSDAG 7.11. KL 1930
 
MED
 
HJØRUNGAVÅG BRASS
 
 
 
 
ØYSTEIN ORTEN
 
 


SOM VIL LESE FRÅ ROMANEN
 
LIVINGSTONES RETRETT
 

OG  DOKUMENTARBOKA
 
HIMMELEN OVER SHETLAND
  
 
 
JENS TERJE JOHNSEN
 
 
 
OG
 
LIDVAR GRIMSTAD
 
 
 
PÅ ORGEL