Storebroren på Oppstodedagen

I dag gjekk vi ein tur på Brørene.

Fjortenåringen og eg

fekk oppleve Ulstein- og Hareidsfjella

i sol, snø og vind,

svolt, tørst og kulde,

den gode kjensla av å nå fram,

men også gleda av endeleg å kome heim.

Også i verkeleg gamle dagar,

på 1960- og 70-talet,

høyrde lange skiturar påska til.

I vår trøndersk-romsdalsk-sunnmørske heim

handla denne høgtida oftast om slektstreff

og utfartar i fjellet.

Mor mi var ein god skiløpar.

Vi andre kom som regel diltande etter.

Det var haugar og dungar med søskenbarn.

Så ei rast i solveggen på ei eller anna seter.

Tett i tett

mellom tanter og onklar.

Mimring om fjerne barndomar.

Rosinbollar med brunost.

Lukta av kakao og raudt klister.

Heime venta mormor med påskeegg

fulle av gul marsipan.

Sidan kom leirane i Vaksvika

og Liabygda.

Bibeltimar, fjellturar, sketsjar, nye vener.

Overnatting på flatseng i gymsalar og bedehus

med bibelsitat på veggane.

"Ver hugheil, son".

På bussturen heimover registrerte vi at ei ny årstid
var komen til låglandet.
Våren.

I ettertid ser eg at desse samkomene var ei gåve.

Dagens tur gjekk altså til Brørene (620 moh).

Vi starta i løypene på Gamleeidet.

Frå Kibergskardet såg vi at vinteren framleis eig Ulsteinvik

dagen før årets fyrste adeccoligakamp 

mellom Hødd og Kongsvinger.
Voneleg er Høddvoll grøn og berr i morgon.

Det var varmt og vindstille 

mellom Bjønnanakken og Mosvarden.

Frametter dalen møtte vi elles to brør

(med etternamnet Holstad)

med omlag 500 meters mellomrom.

Kvar er den tredje, spurde eg.

Han er ikkje planlagd enno, sa den yngste.

Begge karane er i 40-50-åra.

Endeleg kom vi til Storebroren.

Med vestlege vinddrag,

kan det ofte vere heilt stille på denne toppen,

men ikkje slik i dag.

Det bles og det snøva.

Kaffien vart leita fram.

Ei lita kvild i livd gjorde godt.

Hareidlandet,

kongerikets niogtjuande største øy,

er skapt slik at det alle tider går raskare den andre vegen.
Nedatt.

Sikta betra seg også då vi hadde passert Risesetra

og kunne sjå Hareidsdalen og Storfjorden.

Vel heime smakte det svært godt med

ein italienskinspirert pastarett og eit gloheitt bad.

Jesu oppstode

er såleis blitt markert med både fjelltur og familemiddag.

Så får vi sjå om det vert høve til litt lesing

utover kvelden.

Påska er ikkje over enno.

I morgon går turen til Emmaus.

Og tek eg ikkje heilt feil, kjem nokon til å møte nokon.