I går kveld starta kvalifiseringa til fotball-VM i Brasil 2014.
Men minst like viktig var J16-oppgjeret
mellom Hessa og Hareid.
Den spennande kampen vart avvikla
i sol, regnbyger og sterk sørvestleg vind.
Kanskje var det kuling i nokre av kasta.
Kanskje var det storm.
Spelet bølga i alle fall fram og tilbake.
På kryss og tvers.
Mykje av tida var ballen i lufta.
Og hadde det ikkje vore for nokre av dei lettbeinte heimesupportarane
(som stod i vaflekø ved kiosken)
hadde mange innlegg, langskot og klareringar
enda på havet.
Det vart ein intens og jamn kamp.
Ved halvspelt tid var stillinga 4-4
(eller deromkring)
og alt kunne framleis skje.
I pausa såg eg ei ørn sveve over Sukkertoppen,
men eg rakk ikkje å knipse henne.
Eg fekk også ei kjensle av at hausten var komen.
I løpet av ein kort periode i andre omgang
skora Hessa tre mål og Hareid ingen.
Mykje takka vere Hessa sin spelar nummer 9.
Og sjølv om jentene våre netta to gongar heilt mot slutten,
svarte heimelaget med tre fulltreffarar til.
Dermed enda kampen 11-7.
Eller 7-11.
Alt etter kor ein likar å sjå det.
På vegen ned til garderobene var vaflekøen borte.
Men vi kunne vi sjå nesten heilt heim.
Bak Eltreneset venta Brandalsstranda og Holstadhornet.
Og regnet kom i elingar.
Alt var som vanleg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar