Mikjelsmess på Blåtind

Sanneleg

er vi blitt velsigna

med nokre flotte haustdagar

i det siste,

 

 

Frå Blåtind - mot Ørstafjorden i søraust.

 

ikkje minst denne laurdagen,

Mikjelsmess,

merka med ei skålvekt

på den gamle primstaven,

til minne om erkeengelen Mikael,

som i fylgje katolsk tradisjon

hadde som si fremste oppgåve

å hente sjelene frå jorda

og bringe dei til doms,

noko vi kanskje også anar

i nokre tekstliner

frå negro spiritualen

Michael, row the boat ashore,

som fleire av oss sikkert har sunge

utan å tenkje så mykje på

den store helten i

Openberringa og Draumkvedet,

nemleg Mikael.

 

 

Kanskje var det også derfor

at saudene måtte vere

sanka inn

og berga ned frå fjellet

på denne dagen,

noko som minner oss om kor viktige råsene 

har vore heilt fram til denne tid

 

 

då det knappast er husdyr att i fjellet,

berre mosjonistar

som vandrar mellom toppane

og nyt utsiktene,



 

Frå Haddalhornet - mot Runde i nordvest.

 

men det er truleg viktig nok,

det gir i alle fall kveik

og jamvel krefter

 

 

til komande arbeidsdagar

 

Saudene på Haddal - berga ned frå fjellet.

 

og nye turar i skog og mark.

 





Nauta skøy

 

Orda blir liksom litt fattige

når ein skal skildre

kveldens semifinale på Høddvoll.

 

Fantastisk

og glitrande 

blir faktisk i spakaste laget.

Og då snakkar vi både om

prestasjonen

og opplevinga for oss som såg på. 

Dette var rett og slett

nauta fortent og nauta skøy

og kjem til å varme oss

langt inn i vinteren

same kor det går i finalen.

Gratulerer, Hødd!

FEMSTJERNERSTUREN

 Flotte forhold i fjellet i dag
 

då tredjeklassingane

 

ved Ulstein vgs

 

 

gjekk på Holstadhornet (531 m o h).



Turleiarane

 hadde full kontroll

på elevane

 

 slik at dei unge lærarane

 

 

 kunne nyte turen

 

 

i fulle drag.











Kjerringa på Flø

 Laurdag fekk eg det brått føre meg

at eg skulle vitje
Kjerringa
på Flø.
 

Det
var så lenge sidan
eg hadde svinga nedom henne,
der ho ligg
langt bortanfor allfarveg
på kanten av eit stup
mot havet i vest.
 

Friarferda

mot denne vakre kvinna

gjekk med haltande steg,

sidan eg slo opp strekken frå førre laurdag

då eg skulle hoppe over ein bekk

på setra i Ytredalen

i Brandal.

Eg tenkte hardt på

om eg skulle snu,

men freistinga til å stå løpet ut

vart for stor.

Dermed

snubla eg meg oppetter

mot Skolma og sidan Signalhornet,

før eg tok eit bilete av varden

på Snellelida

(visst nok Hareidlandets minst besøkte fjell),

som kikar ned

på Svartevatnet og Ytrefløvatnet,

trufaste vener til

dei av oss som har trakka råsene her

 med oter og makketroe,



 

og varden på Smørkinna,

med fin utsikt nordetter leia,

  

 

før eg altså endeleg nådde

målet for turen,

The Beauty of The West.

 

 

To ramnar

(kanskje var det Hugin og Munin)

krinsa over hovudet hennar

og passa på at eg ikkje kom for nær

stupet 

 

 

 men heller skrådde ned hellingane

mot Ytrefløvatnet

 

 

og gjekk stranda

tilbake,

for både vill, vakker og farleg

er Kjerringa på Flø.



Stavanger i regn

Det er sjølvsagt ille å innrømme det,

men i helga var eg altså i Stavanger

 

 

for fyrste gong

(om vi ser vekk frå mellomlandingane på Sola)

sidan 1980.

 

Og berre for å seie det med ein gong,

gjensynet var gledeleg.

Truleg må nokon

i denne byen

ha tenkt og gjort

noko rett,

 

 

sikkert

til stor glede

 

for

 

 

alle

 



 

søner (og døtrer)

 

velgjerarar

 

og tilreisande

 

 

som har vandra gjennom

gatene her.

Forever Young

Å passere 50
gjer ingenting 

når ein kan klatre i fjellet

og spele bassgitar

saman med kompisane sine

 

 

i

det irsk-amerikansk-inspirerte

pub-folk-rock-singalong-ballade-bandet

THE HEADMASTERS,

med så mange medlemar frå den akademiske (under-)verda

i Sunnmøres merkantile hovudstad, 

som her

for 104 gjestar 

 

 

under den fantastisk kjekke

100-årsdagen

 

 

som vart arrangert

på Fiskerimuseet i Ålesund

1. september.

At

Tulla + Øivind = 100

skal visst nok stemme,

men er vanskeleg

å forstå!

 

 

Medan vi minnest bandet sine flotte tolkingar

av Neil Young og Bob Dylan, 

takkar vi

for

ei super oppleving,

og gler oss til 150-årsdagen

i 2037!

 

 



Jenter i vinden

  

 

I går kveld starta kvalifiseringa til fotball-VM i Brasil 2014.

Men minst like viktig var J16-oppgjeret

mellom Hessa og Hareid.

Den spennande kampen vart avvikla

i sol, regnbyger og sterk sørvestleg vind.

Kanskje var det kuling i nokre av kasta.

Kanskje var det storm.



 

Spelet bølga i alle fall fram og tilbake.

På kryss og tvers.

Mykje av tida var ballen i lufta.

 

 

Og hadde det ikkje vore for nokre av dei lettbeinte heimesupportarane

(som stod i vaflekø ved kiosken)

hadde mange innlegg, langskot og klareringar

enda på havet.

 

  

Det vart ein intens og jamn kamp.

Ved halvspelt tid var stillinga 4-4

(eller deromkring)

og alt kunne framleis skje.

 

I pausa såg eg ei ørn sveve over Sukkertoppen,
men eg rakk ikkje å knipse henne.
 

 



Eg fekk også ei kjensle av at hausten var komen.





I løpet av ein kort periode i andre omgang

skora Hessa tre mål og Hareid ingen.

Mykje takka vere Hessa sin spelar nummer 9.

Og sjølv om jentene våre netta to gongar heilt mot slutten,

svarte heimelaget med tre fulltreffarar til.

Dermed enda kampen 11-7.

Eller 7-11.

Alt etter kor ein likar å sjå det.

På vegen ned til garderobene var vaflekøen borte.

Men vi kunne vi sjå nesten heilt heim.

 

 Bak Eltreneset venta Brandalsstranda og Holstadhornet.

Og regnet kom i elingar.

Alt var som vanleg.