Go Go Go With The Flø

Flø skuffar deg aldri, 

særleg ikkje når véret er som i dag,

med 18 grader og berre ørlite vind på dei høgste toppane,

så om du parkerer bilen ved bommen,

og traskar grusvegen fram mot Brørevatnet,

før du skråar vestover mot kvia ved foten av Snellelida,

og ser at Svartevatnet lagar eit slags hjarte

mot havet,

og sidan fylgjer råsa mot Smørkinna,

slik at du får sjå kva denne øya 

(og kanskje også menneska som bur her)

er laga av,

altså lyng og stein og lyng,

hamnar du til slutt på Veten,

som framleis viser kva funksjon dette fjellet hadde

som varslingssentral for ufred

i kanskje meir enn 800 år,

sidan vetane langs kysten ikkje var vardar,

men ringmurar med véd, 

klare til å tennast

om den rette meldinga kom,

med ei fenomenal utsikt

frå Kjerringa på Stad i sør

til Skulen og Hildrehesten

og jamvel øyane i Ytre Romsdal i nord,

 noko som skulle prove

at Flø både var 

og er

eit sentrum,

ikkje berre for kunst og motar og det som er att

av landbruk 

på denne øya 

som vikingane kalla Hod,

men eit spetakulært utkikspunkt

mot leia,

gjerne med stor L,

sjølve vegen mot nord,

denne retninga som har gitt landet vårt namn,

slik at vi trygt kan seie

Go With The Flø,

Go, Go, Go,

særleg på ein fredagskveld

i slutten av august.