PROVINSIALITETAR

Vi skimtar att i enden på mai,
og mangt og mykje har hendt her i Grukkedalen 
på berre nokre dagar.
Forvandling 
er eit altfor svakt ord.
Eventyr
endå svakare.



Likevel.

Det  var ein gong.
Etter ein ulideleg kald vinter
kom fyrst regnet.



Berre sjeldan
var det opplett under fjellturane,



fotballkampane



padleturane

og konfirmasjonssøndagane.




Men så kom den varme vinden
frå aust.



Folk trekte opp i fjellsidene, 
og treklyngene og skoghellingane



begynte å likne strofer
frå songane til
Hovden, Blix
og den kjerringlause tohundreåringen 
Ivar Aasen.



Og kaninene fekk ete så mykje kapplau dei ville
medan kattane rulla seg i graset
og såg med djup lengt etter fuglane på den seinkveldblå himmelen.
Ja, lukkeleg, lukkeleg
er den 
som har ein hage og eit bibliotek
sa dei gamle kinesarane.

Sjølvsagt hadde dei rett.

Snipp snapp.