Femtiein

Så er det berre

å takke så mykje for

alle helsingane eg har fått på fødselsdagen min!
Gåver, klemmar, telefonar, meldingar, spesiallaga songar og  fjesbokgratulasjonar.
Smil, vink og tilrop (i fart).
Og ikkje minst kjekke samtalar (med artige historier).
Med mykje meir.

Alt dette 
har gjort meg så glad

at eg godt kunne ha tenkt meg

å fylle det same året 
ein gong til.

Dagen er mellom anna blitt feira
med ein joggetur inn til stadion der eg sparka fotball
og sidan tok 51 armhevingar
to gongar
og 51 magestrekkar sidelengs
(berre ein gong)
før eg sprang 
(litt saktare) 
heim
og åt spekekjøt og rjømegraut
og seinare
ei av dei kakene 
eg likar aller best 
ikkje minst på grunn av namnet
(gulrot)
saman med kjerringa og dei borna som tilfeldigvis var heime
og endeleg stakk utfor døra
og la not
over ripsbærtrea
mellom fugleskremslene som ber
dei temmeleg utrangerte malingskleda
som eg syntest var litt fine
den gongen eg var førtiognoko.

Og enno 
er kvelden ung. 

Skøy på Gøyna

Fredagskvelden

tok vi oss ein tur til Alnes

på vestsida av Godøya.

Før sjølve avslutninga på fyret

gjekk dei sprekaste ein tur

mot Alnesvatnet og Storehornet,

slik at dei fekk seg ei fin utsikt

mot resten av 
Nordøyane

og holmane i vest.

Etter ei lita rast

gjekk turen nedatt

til den vakre grenda

med det store fyret,

der ein etter mange trappetrinn

kunne kome så høgt opp

at ein kunne sjå nesten

 heilt heim.

Bjørnson tok kaka

Etter tre veker med kreativt filmarbeid

mellom andreklassingane på UVS

enda det altså med

at adaptasjonane av 

Soga om Gunnlaug Ormstunge

og 

Faderen 

delte dei fem prisane 

(nesten broderleg)

mellom seg.

Så får vi håpe og tru

at dei staute opphavsmennene

frå den urnorske litteratursoga

ville ha nikka nøgde

til kvarandre

om dei hadde vore tilstades 

under den høgtidssame framsyninga

for rektor, lærarar og elevar

i auditoriet i dag.

Nils Blåsar

Vel,

om det ikkje enda med siger,

så var det i alle fall 

ein fantastisk spennande kamp

mellom Hødd og Molde sist onsdag.

Og stemninga var verkeleg formidabel,

ikkje minst for oss som stod ved sida  av

Blåsarane, 

noko som fekk oss til å tenkje på

den vanvittige (men absolutt helsebringande) Brann-semien

og ikkje minst den uverkelege cupfinalehelga

i Oslo

nesten heilt fram under jul,

berre at dette enda opp

med stang ut

og eit resultat

på vranga,

men at Hødd var veldig nær 

noko skikkeleg stort igjen,

skal ingen ta frå oss,

der vi står under dei kvite og blå flaggremsene

på tribuna 

saman med blåsarar frå heile søre luten

og håper på tre poeng

mot Elverum i kveld.