FOTBALL HANDLAR IKKJE OM FOTBALL

Det er med ei viss glede eg registrerer at eg har vore trenar for dei fleste av spelarane til Hareid sitt A-lag.

Ikkje det at eg har tilført dei noko meir enn andre trenarar.

Heilt sikkert ikkje.

Mange har også svidd av mykje meir tid enn eg på dette arbeidet.

Vi har trenarar i idrettslaget som har halde på i nesten 30 år.

Still going strong.

Sjølvsagt utan å få ei krone for det.

Men det er no blitt nokre ykter framigjennom åra.

På grus og gras.

I storm og regn, sørpe og slaps.

Jamvel i sol.

Det har vore ei glede og eit privilegium.

Fotball handlar ikkje så mykje om fotball.

Det er ikkje dei elegante mottaka og skrudde innsidepasningane.

Heller ikkje hælsparka og tunnelane.

Det er livets teater som utfaldar seg på bana.

Mennesklege kvalitetar avteiknar seg i kampen.

Motet. Styrken.

Evna til å tole. Evna til å oppmuntre.

Evna til ikkje å gje opp.

Kameratskap. Folkeskikk.

Rausheit overfor med- og motspelarar.

Banale ting eigentleg.

På biletet over ser vi to av juniorane som skora i 6-1-sigeren over Rollon i går kveld.

Eg trente dei på guttelaget for eit par år sidan.

At eg har undervist halve Hødd sitt Adeccoliga-lag i historie er ei anna sak.

Norske statsministrar etter krigen kan dei på rams.

Ikkje uviktig kunnskap for fotballspelarar det heller.