Eg høyrde det allereie i natt.
Innimellom ferjeavgangane.
Sildringa i takrennene. Dropane mot ufsesteinane.
Regnet fylte dalen med væte.
Gøymde fjella i skodde.
Gjorde lufta rå.
Det surkla i myrbøtene.
Hundreår gamle sukk høyrdest frå dei rotnande torvløene.
Nokon sørga over alt som var gløymt.
Der graset la seg varsamt inn mot råsa.
Elva hadde vakse seg stor og uovervinneleg.
Jaga med breie skuldrar ned mot fjorden.
Myrk, djup.
Men regnet var ikkje svart.
Og ikkje blått.
Grøngult og raudt var regnet i dag.
Då ramnen skrapa i berget.
Og eldgamle gubbar vada gjennom våt myr.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar