Junihaust i fjellet

Syrgjeleg vèr og sokkjande blautt

 vart det brått

då eg la ut

på ein liten svipp i Hareidsfjella

 

 

ved middagstider,

med sipande regn 

 

og

ræser som fløymde som elvar

 

 

trass i avsynging

av Mellom bakkar og berg,
 

 

og ikkje minst

Gjev eg var i eit varmare land,

på Brørene,

 

 

altså Mylljåbroren,

omkransa av skavlar,

som framleis låg og gledde seg

 

 

til å stupe i Brørevatnet,

og der ingen andre enn eg sjølv

hadde møtt opp

på denne dagen

70 år etter

at minst 400 000

svært glade og letta menneske

tok i mot

Kongen

og familien hans

på Honnørbryggja

i Oslo,

etter fem lange år i utlegd,

visst nok i langt betre vèr enn dette,

 men gudane

unnte meg likevel

eit lite gløtt

av mi eiga bygd,

der Ullensvang bles i luren

og nesten meia ned ei lita snekke,

rett nok i skodde,

men likevel,

før eg tok ein god sup
 

 



 av Gjerdselva,

og sleppte meg ned gjennom

 

 

skogen

 slik at eg endeleg kunne sjå heilt

 

heim.