REBELSK LANSERING

Vi minner om

LANSERINGSFESTEN

FOR

RASMUS REBELLEN

PÅ

KAFFIKARI I ULSTEINVIK

ONSDAG 2. OKTOBER KL 1900

der Øystein les,

Ronald 

og Odd syng

og Kaffikari 

serverer kaffi og kaker.

Vel møtt!

Stefan Zweig: Legender

For oss som likar å snuse litt rundt på antikvariat,

kan det stundom dukke opp perler som austerrikske Stefan Zweigs Legender,

ei samling med fem forteljingar, som kom ut posthumt i 1945,

tre år etter at denne svært gåverike forfattaren

tok sitt eige liv i Rio de Janeiro,

dit han (via London)

 hadde emigrert etter Anschluss og den påfylgjande nazifiseringa av heimlandet i 1939.

  

Til grunn for nesten alt i den halvt italienske Zweig sin

litterære produksjon 

- det vere seg noveller (kanskje særleg), dikt, biografiar, librettoar, essays og historiske verk -

ligg det utprega humanistiske livssynet hans,

slik det hadde vakse fram gjennom den

europeisk kultursoga gjennom hundrevis av år,

med dei jødiske og kristne impulsar

som der hadde kome til,



noko som ikkje minst kjem fram i dette verket,

og særleg i legenden om Den begravede lysestage,

ei forteljing på over hundre sider,

som tek utgangspunkt i germanarane 
(meir presist vandalkongen Genserik) 
 si røving av Roma
i 455

og jødane sin lange og intense kamp

for å få menoraen tilbake til Det heilage landet. 
Eg lyt tilstå at eg tidlegare berre har lese
Sjakknovelle av denne forfattaren,
ein tekst som vart skriven i 1941
og som kom ut på Heinesen forlag i fjor.

Og så fann eg denne i bokhylla,

I følelsenes vold

(Verwirrung der Gefühle) ,

 

også det ei novelle,

spinnande rundt tabuemnet homofili m m,

som kom ut i 1927 og som selde utrulege 60 000 eksemplar i løpet av eitt år,

noko som var himmelhøgt over til dømes Thomas Mann sine opplag.

Så då Stefan Zweig døydde i (kanskje det hardaste krigsåret) 1942,

vonbroten over fascismen 

og knust av samanbrotet i den europeiske kulturen,

var det ei verdsstjerne og ein formidabel salssuksess

som forlot den litterære arenaen.  

Men tilbake til Legender. 

Boka kom ut i Den norske bokklubben i 1969.

Omsetjinga i mi eiga billegutgåve frå Jespersen og Pios forlag

viser oss at også dansk kan vere eit svært vakkert språk. 

Den som vil, kan få låne henne med meg.  

Rebellen er laus!

Slik ser boka ut på redaktøren sitt skrivebord.

Så får vi håpe at ho leitar seg heim

til bokhandlarane, biblioteka, avisredaksjonane

og framfor alt lesarane 

i løpet av veka.

Den-Alltid-Fantastiske-Blåtind-Turen

Tradisjonen tru

nytta andreklassingane ved UVS

den årlege fjelldagen

til å klivre opp til Hareidlandets høgste punkt,

Blåtind, 697  m o h.

Turen gjekk frå Løset

(bussane stoppa på Moldskred)

til Kvamstua,

over Høgenausa,

og vidare

(leikande lett)

 opp Bukketroppene

til Kongsvollen,

der det vart tid til eit svært fortent 

matfriminutt,

før ein endeleg nådde målet 

og kunne nyte utsikta

i alle retningar

samtidig med at nokre drakk kaffi

og blei retteleg gode vener,

medan andre tok livet

aldeles med ro,

før vi gjekk til Grøthornet

og sidan ned gjennom skogen

til den gamle ferjekaia på Eiksund,

der bussane etter kvart kom 

og køyrde oss alle heim.